Badanie jakości życia w różnych regionach Włoch w 2013 r. Przeprowadzone przez Uniwersytet La Sapienza potwierdziło dobrze znany fakt: u liderów Trentino i Lombardii, w ogonie - Kalabrii
Sytuacja jest taka, że we Włoszech powstała szczególna „granica dobrobytu”, nazwijmy to tak. Podział, którego Umberto Bossi i jego Liga Północy nie zdołali awansować w parlamencie, zdarzył się sam. W tym samym czasie Północ została podzielona z centu na południe przez wyimaginowaną czerwoną linię biegnącą wzdłuż grzbietu Apeninów od Toskanii do Emilii-Romanii.
Zgodnie z oczekiwaniami badanie poziomu życia w 2013 r. Wśród 110 prowincji włoskich przeprowadzone przez Uniwersytet La Sapienza (apt. „Knowledge”) wykazało, że mistrzostwo ponownie należy do Mediolanu. Następnie następuje Monza, Brianza i Varese (Monza, Brianza, Varese). Ogólnie złote podium zajmowała Lombardia.
Ogólny obraz pokazał, że na pierwszych trzydziestu pozycjach - wobec dwudziestu w 2012 r. I dwudziestu trzech w 2011 r., Co wskazuje na poprawę sytuacji gospodarczej - znajdują się tylko prowincje północnych Włoch. A z nich piętnaście znajduje się na północnym wschodzie (cztery w Piemoncie, to samo we Friuli-Wenecji Julijskiej oraz wszystkie prowincje Emilia-Romagna, z wyjątkiem Bolonii i Rimini).
Na dole rankingu znalazła się prowincja wenecka (88 miejsce o standardzie życia określane jako „niezadowalające”), prowincje południowe i wyspiarskie. W ostatnim miejscu Avellino poprzedza je Salerno, Reggio Calabria, Messina, Caserta, Cosenza, Trapani, Vibo Valentia, Catania i Enna.
Zdrowie
Prowincja w Pizie zajęła pierwsze miejsce w sekcji „Zdrowie”: odnotowano tutaj zarówno dobre zaopatrzenie personelu medycznego i sanitarnego, jak i wystarczającą liczbę miejsc w specjalistycznych zakładach opieki zdrowotnej.
Na czele listy znajduje się dwadzieścia prowincji (w 2012 r. Było ich szesnaście), które charakteryzują się wysoką dostępnością usług sanitarnych i rekreacyjnych. Wśród nich jest sześć prowincji północno-wschodniej części kraju (Varcelli i Aleksandria w Piemoncie na ósmej i osiemnastej pozycji, Aosta na dziewiętnastym miejscu, Lombard Mediolan i Pawia na drugim i piętnastym miejscu, Genua i Liguria na siódmym kroku), pięć z północno-zachodniej części kraju (Belluno i Rovigo w Veneto na ósmym i dwunastym miejscu, Pordenone w Friuli-Venezia Giulia na dziesiątej pozycji, Bolonia i Ferrara są odpowiednio czternaste i szesnaste), cztery prowincje środkowych Włoch (Piza i Siena na pierwszym i czwartym miejscumiejsc, Ancona w szóstym i Rzym w piątym) i pięć prowincji z części południowej i wyspiarskiej (Isernia i Campobasso w Molise na trzecim i trzynastym miejscu, Potenza na dwudziestej pozycji, Messina na siedemnastym). Zamyka ocenę w systemie opieki zdrowotnej prowincji Medio Campidano.
Bezpieczeństwo
Prowincja Pordenone otwiera listę, a następnie Treviso i Matera. Następnie na czwartym i piątym miejscu znalazły się Udine i Belluno, a na szóstym - prowincja Oristano, która w ubiegłym roku zajmowała drugą linię. Jednak badanie z 2013 r. Potwierdziło obserwacje z ostatnich lat, umieszczając duże miasta w ostatnich miejscach rankingu. W ogonie były prowincje: Latina, Neapol, Foggia, Rzym, Florencja, Pescara, Rawenna, Bolonia, Empire, Prato, Rimini i Mediolan.
Jakość życia
Na cokole, podobnie jak w ubiegłym roku, znajdują się Trento i Bolzano. Następne są prowincje takie jak Aosta, Cuneo, Belluno i Siena, z których niektóre zrobiły znaczący skok naprzód. Wśród liderów, potwierdzających trend z poprzednich lat, znalazły się różne prowincje regionu Veneto.
Poziom życia zauważalnie podniósł się w prowincjach środkowych Włoch.
Niemniej jednak nawet w 51 prowincjach kraju odnotowano niewystarczająco dobry lub całkowicie niezadowalający poziom życia: czterdzieści z nich znajduje się w południowej lub wyspiarskiej części Włoch, siedem w centrum, trzy w północno-zachodniej i jedna w północno-wschodniej. W Kalabrii we wszystkich prowincjach odnotowano spadek warunków życia. Ostatnie miejsce w rankingu zajmuje także prowincja Calabria Crotone: niestety, według analizy, pozostaje w tyle zarówno pod względem wskaźników finansowych i edukacyjnych, jak i systemu opieki zdrowotnej i organizacji pracy mieszkańców.
