Nie można sobie wyobrazić Florencji bez głównej drogi wodnej - rzeki Arno, która przecina miasto i tworzy wyjątkową przestrzeń miejską. To z jego nasypów otwierają się wspaniałe widoki na starożytne budowle, pałace i katedry, a spacery po rzece pod słynnymi mostami na łodziach barchetto (barchetto) są szczególnie popularne wśród turystów.
Dane geograficzne
Wybrzeże
Rzeka Arno, płynąca wzdłuż pagórkowatego krajobrazu Florencji, warunkowo dzieli miasto na dwie części połączone dziesięcioma mostami.
Prawy brzeg
Po prawej stronie znajduje się historyczne centrum stolicy Toskanii. Oto skoncentrowane duże restauracje, sklepy, hotele i główne atrakcje turystyczne. Niektóre z najbardziej popularnych obejmują:
- Katedra Plac Duomo (Piazza del Duomo) i unikalny kompleks świątynny;
- Piazza della Signoria, gdzie znajduje się Palazzo Vecchio i wspaniała Loggia dell Lanzi loggia z bezcennymi starożytnymi rzeźbami i dziełami renesansowych mistrzów, takich jak Donatello, Michelangelo (Michelangelo Bomelomelo) Ammannati);
- Wielowiekowa bazylika św. Wawrzyńca (Basilica di San Lorenzo);
- Biblioteka Laurenzian (Biblioteca Medicea Laurenziana) słynie z kolekcji rękopisów;
- Pałac Medici Riccardi (Palazzo Medici Riccardi) - standard świeckiego budynku wczesnego renesansu;
- Piazza Santa Croce i bazylika o tej samej nazwie, która jest grobowcem słynnych postaci sztuki, kultury i polityki Włoch;
- Piazza della Santissima Annunziata jest najlepszym przykładem renesansowych form architektonicznych;
- Palazzo Strozzi i Palazzo Rucellai - przykłady architektury pałacowej renesansu;
- Loggia del Mercato Nuovo (Loggia del Mercato Nuovo) - ulubione miejsce dla gości z Florencji, którzy chcą kupić pamiątki i inne ciekawe rzeczy.
Lewy brzeg
Lewy (południowy) brzeg rzeki Arno nazywa się Oltrarno i kiedyś był uważany za siedlisko biedniejszych obywateli. Ta część Florencji nazywana jest „zieloną” ze względu na malownicze krajobrazy wzgórz i bogactwo przykładów sztuki krajobrazowej, które zostały starannie zachowane od czasów renesansu. Przyjeżdżają tu nie tylko odwiedzający miasto, ale także miejscowi, aby podziwiać zapierające dech w piersiach widoki. Obowiązkowym miejscem dla turystów jest Piazzale Michelangelo, położony między Ogrodami Boboli (Giardino di Boboli) a Parkiem Bardini (Giardino Bardini).
Powodzie
W historycznych kronikach miasta, które są rejestrowane od ponad 900 lat, znajduje się około 56 odniesień do powodzi, które wystąpiły z powodu przelania się rzeki Arno.
Pierwsza pochodzi z 1177 roku. Niemal co stulecie element wodny powodował katastrofalne szkody dla mieszkańców stolicy Toskanii. Najbardziej tragiczne w tym sensie były 1333, 1557, 1740 i 1844 r.
Ostatnia powódź miała miejsce w 1966 r. I jest uważana za największą i najbardziej destrukcyjną. Później zginęło kilkadziesiąt osób, tysiące bezcennych dzieł sztuki i zabytków architektury zniszczono i zniszczono. Wody rzeki wzrosły do poziomu 6 metrów. Szczególnie dotknięte zostały repozytoria Narodowej Biblioteki Centralnej, która straciła ponad jedną trzecią kolekcji książek (półtora miliona egzemplarzy).
Mosty
Większość mostów florenckich została zniszczona przez armię niemiecką pod koniec II wojny światowej, a następnie odbudowana lub odbudowana.
Cofające się siły nazistowskie pozostawiły tylko Ponte Vecchio nietknięte. Cztery z dziesięciu mostów zbudowano w drugiej połowie XX wieku, w tym nowoczesne konstrukcje samochodowe i kolejowe łączące obie strony miasta.
Ponte Vecchio
Składający się z trzech łuków most Ponte Vecchio (nazwa jest tłumaczona z języka włoskiego jako „stary”) zajmuje wiodącą pozycję na liście najpopularniejszych atrakcji stolicy Toskanii. Data budowy - 1345. Warto zauważyć, że wzniesiono go w tej części rzeki, gdzie niegdyś, w czasach starożytnych Rzymian, istniała konstrukcja na mniejszą skalę wykonana z drewnianych podłóg i kamiennych podpór łączących brzegi. Autorstwo eleganckiego i trwałego projektu, który pozostał niezmieniony do dziś, należy do architekta Neri di Fioravante.
Cechą 32-metrowego mostu jest seria ciasno stojących budynków po każdej stronie konstrukcji oraz obecność tarasu widokowego na środku. Do XVI wieku istniały sklepy sprzedające mięso i ryby, które później zostały zastąpione istniejącymi sklepami jubilerskimi. Dzięki temu ostatniemu most został nazwany „Złotym”.
Ponte Alle Grazie
Nowoczesna ponte alle Grazie (ponte alle Grazie) została wzniesiona w 1957 roku na miejscu starego mostu, zniszczonego przez wojska niemieckie w 1944 roku.
Unikalna budowla powstała w 1227 r. I została uznana w połowie ubiegłego wieku za najdłuższą i najtrwalszą konstrukcję łączącą obie części miasta.
W swojej długiej historii most przeszedł wiele przekształceń i był wielokrotnie modernizowany.
Obecną nazwę uzyskał w XV wieku dzięki kaplicy o tej samej nazwie., znajdujący się tutaj do 1876 r. wraz z warsztatami, sklepami, klasztorami i innymi budynkami.
Ponte Santa Trinita
Ponte Santa Trinita (Ponte Santa Trinita) został zbudowany w połowie XIII wieku. Po kolejnej niszczycielskiej powodzi, która miała miejsce w 1333 r., Lekka drewniana konstrukcja została zastąpiona kamienną, aw 1557 r. Most uzyskał swój obecny wygląd. Został zniszczony przez nazistowską armię w 1944 roku, a 13 lat później odrestaurowany, całkowicie kopiując jego pierwotny średniowieczny wygląd.
Monumentalność projektu połączona jest z eleganckimi łukami szybującymi nad wodą, co stwarza wrażenie lekkości i wyrafinowania. Wyrafinowanie stylu architektonicznego potęgują posągi zainstalowane przy wejściu do mostu i uosabiające pory roku.
