Przez wieki byli uciskani, prześladowani, a nawet paleni na stosie. Ludzie o ognistym kolorze włosów byli wcześniej skazani na nieszczęście. Dziś wielu marzy o oszałamiającym kolorze włosów. Taki włoski Wygląda na to, że we Włoszech płeć piękna to brunetki. Ale wciąż istnieją zaskakujące wyjątki. Dowiedzieliśmy się, gdzie jednak pojawiły się pierwsze rude.
Marina Rosso (MarinaRosso.com), fotografka i badaczka z Udine (Udine), pomimo swojego nazwiska (przetłumaczonego z języka włoskiego - „czerwony”) nie może pochwalić się czerwonymi lokami. Jednak po jednym badaniu, które odbyło się w 2011 roku, zdecydowanie postanowiła sprawdzić, czy rudowłose ludzie mają obecnie takie trudności, jak kilka lat temu, i czy ten kolor włosów jest dziś popularny.
Chodzi o to, że w 2011 r. Sąd orzekł, że mężczyźni z włosami w kolorze marchwi nie są najbardziej pożądanymi dawcami w banku nasienia ze względu na niechęć współczesnych par do posiadania dzieci z rudymi włosami.
„Okazuje się, że klienci banków spermy po prostu nie chcą rudowłosych dzieci”, potwierdza Rosso, która przeprowadziła własne badanie tego faktu. „Często nawet nie ukrywają, że nie podoba im się ten kolor włosów i wolą inny kolor.” Jury, które było obecne na rozprawie w 2011 r., Poparło duńską firmę Cyros, która nalegała, aby rudym mężczyznom zabroniono dawania nasienia. Nawiasem mówiąc, w Irlandii tej sytuacji nie obserwuje się - ludzie o ognistym kolorze włosów są tam zwykle.
Z obsesją na punkcie „zachowania różnorodności” Rosso postanowił sklasyfikować ludzi o rudych włosach według odmian genetycznych. W rezultacie badacz otrzymał 48 kategorii do ich rozróżnienia. Rosso podróżowała po całej Europie, szukając uczestników swojego eksperymentu i rejestrowała dane, takie jak wzrost, płeć, budowa ciała, kolor oczu i typ włosów. Podróżowała do Włoch, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemiec, Holandii, Belgii, Szwecji, Norwegii i Polski, fotografując ludzi. Kiedy wróciła do domu, w jej szafce na akta było 204 zdjęć.
Spośród nich wybrała 47 portretów, na których przedstawiono nosicieli niezwykłego genu, i zorganizowała wystawę, która odbyła się później w Turynie, Mediolanie i Rzymie. Badacz twierdzi, że wielu respondentów przyznało, że często byli wykorzystywani w szkole właśnie z powodu ich niezwykłego koloru włosów. Rosso dowiedziała się również, że ta niezwykła dyskryminacja sprawiła, że rude zaprzyjaźniły się. Jednak po osiągnięciu 30. roku życia wśród respondentów nie pojawiła się tendencja do upokorzenia.
„Nie chodzi o to, że czują się pewnie dopiero po czwartej dekadzie. Chodzi o to, że w młodości nienawidzą koloru włosów, aw wieku dorosłym zaczynają być z tego dumni. ”
Rosso często przypomina historię jednego z uczestników jej studiów, który, nawiasem mówiąc, jest Włochem. „Nie to, że moje włosy mnie drażniły. Byłem po prostu zaskoczony tym, że mam rude włosy - w mojej rodzinie nikt nie miał takiego genu. Być może miałem więcej szczęścia niż inni - w młodości wyśmiewali mnie tylko z tego. Na początku obwiniałem wszystko za moje irlandzkie korzenie za moją matkę. Ale potem pojechałem na Sycylię, stamtąd przyjechał mój ojciec i skończyłem w całej rodzinie sycylijskich rudowłosych kobiet o niebieskich oczach, jasnej skórze i wielu piegach.
„Wujek dał mi prawdziwą lekcję historii rodziny, po czym wszystko się ułożyło. „Jesteś potomkiem Normanów” - powiedział, nawiązując do normańskiej inwazji na Sycylię w 1061 r. Okazuje się, że Normanowie, którzy przybyli na wyspę pod dowództwem Rogera I, „sprowadzili” ten gen na Sycylię, a następnie rozprzestrzenił się na resztę Włoch.»
Rosso oszacował, że rudowłosi Włosi stanowią tylko jeden procent całkowitej populacji kraju. Jednak właściciele ognistego koloru włosów we Włoszech żyją znacznie lepiej niż nosiciele niesamowitego genu w innych krajach - Włosi podziwiają ten niezwykły kolor i nie śmieją się z niego. „W języku włoskim nie znajdziesz nawet słów, które mogłyby w jakiś sposób nazwać rudymi, podczas gdy w języku angielskim jest ich po prostu dużo”, badacz jest pewien.
