Kaplica Palatynów (Capella Palatina) jest jedną z najstarszych kaplic w Palermo, charakterystycznym zabytkiem architektury arabsko-normandzkiej w architekturze. Został zbudowany jako kościół domowy pałacu Normanów (Palazzo dei Normanni) w Palermo i służył jako miejsce modlitwy za sycylijskich królów, a później wice-królów. Trzy ściany pokryte są budynkami pałacowymi, tylko południowa fasada, która wygląda jak loggia z XVI wieku, wychodzi na dziedziniec. z łukami na korynckich kolumnach.
Historia stworzenia
Kaplica Palatynów została założona w 1130 r. Dekretem pierwszego króla Sycylii Rogera II i została zbudowana pod jego osobistym przywództwem przez następne dziesięć lat. Zaproszeni do Palermo mistrzowie pracowali nad budową - Arabowie i Bizantyjczycy. Udana mieszanka stylów odzwierciedla charakter i zwyczaje pierwszego króla Sycylii. Od dzieciństwa, otoczony przez Arabów i Greków, Roger, a także w wieku dorosłym był rzadkim przykładem tolerancji religijnej i doskonałej edukacji. Cechy, których inni europejscy monarchowie w tamtych czasach nie mogli się pochwalić.
Pełne zrozumienie klienta i rzemieślników zaowocowało perfekcyjną architekturą budynku i niezrównanym wyrafinowaniem dekoracji wnętrz. Pod rządami Rogera II rzeźbiony sufit dzieł arabskich stał się rzadkością w Europie, ale był znany Egiptowi i krajom Maghrebu. Bizantyjscy mistrzowie uzupełnili także mozaikę kopuły, transeptu i łuku głównego.
Następnie spadkobiercy Rogera II - jego syn Wilhelm I i wnuk Wilhelm II - zajmowali się dekoracją kaplicy. Większość badaczy uważa, że była to długa przerwa w pracach nad kaplicą do XV wieku, kiedy doszła do władzy dynastia Aragońska. Inni sugerują, że w XIII wieku. królowie z niemieckiej dynastii Hohenstaufen zaktualizowali wnętrze kaplicy. Napis na ścianie wskazuje na zakończenie prac pod rządami Juana II Aragona w 1460 r. Kaplica Palatynów została odbudowana w XVII wieku po raz ostatni. pod rządami Filipa V z Bourbon.
Wnętrze
Kaplica Palatynowa została zaprojektowana architektonicznie jako bazylika trzech naw połączonych trzema absydami, ma długość 33 mi szerokość 13 m. Każda z naw bocznych jest oddzielona od głównej pięcioma korynckimi kolumnami z marmuru i granitu. Inkrustowana kamienna podłoga jest wykonana techniką Cosmatesco (rzymska mozaika prefabrykowana) z motywami arabskimi.
Sufit zdobią postacie ludzi i rzadkich zwierząt zakazane przez szariat, a także pismo arabskie, nietypowe dla świątyni chrześcijańskiej. Strukturę sufitu tworzą dwa rodzaje komórek: mukarny - kesony z wizerunkami ucztujących ludzi, rzadkich roślin, ptaków i zwierząt oraz lacunary - wnęki w kształcie ośmiokątnych gwiazd, ozdobione geometrycznymi wzorami i arabeskami.
Ambona z dwoma wielobarwnymi parapetami i misternym świecznikiem wielkanocnym (kompozycja postaci lwów, mężczyzn i kwiatów), podarowana przez arcybiskupa Palermo Hugo z okazji koronacji Wilhelma I, są uważane za perły sztuki średniowiecznej.
Mozaiki
Najstarsze z nich pochodzą z 1143 roku i zdobią kopułę kaplicy, a także główny łuk i transept. Pośrodku kopuły znajduje się wizerunek Chrystusa Wszechmogącego z zamkniętą Ewangelią w lewej ręce, prawa błogosławi czcicieli. W górnej części kopuły są przedstawione anioły i archanioły w ceremonialnych szatach, w dolnej części prorocy, którzy ogłosili pojawienie się Mesjasza. Złote tło mozaiki, światło padające z okien wykutych u stóp aniołów, mają inspirować parafian do myślenia o pięknie i chwale Królestwa Niebieskiego.
Mozaiki transeptu przedstawiają sceny Narodzenia Pańskiego, Przemienienia Pańskiego, Chrztu i zmartwychwstania Łazarza. W dolnym rejestrze znajduje się Wejście Zbawiciela do Jeruzalem, twarze Ojców Kościoła i Świętych Wielkich Męczenników.
Po raz drugi twarz Chrystusa znajduje się w muszli głównej apsydy. Tutaj jest otoczony przez Dziewicę Maryję, apostołów i Marię Magdalenę. Obraz Chrystusa zachował swój pierwotny wygląd, pozostałe elementy mozaiki odsłonięto w XVIII wieku. nieudana renowacja, naruszająca jedność stylu bizantyjskiego.
W latach 1154–1166 miejscowi mistrzowie wykonali w nawie głównej cykl mozaik na tematy Starego Testamentu (od stworzenia świata po drabinę Jakuba). W latach 1166–1189 nawy boczne ozdobiono mozaikami przedstawiającymi sceny z życia świętych Piotra (nawa północna) i Pawła (nawa południowa).
Trzeci obraz Chrystusa znajduje się nad tronem. Mozaika została ukończona w XV wieku, ale bizantyjska idea jedności i równowagi władzy królewskiej i boskiej, tak bliskiej królowi Rogerowi, wciąż żyła na Sycylii. Sam tron jest urządzony w kosmicznym stylu i ozdobiony mozaikami z połączonymi ramionami Sycylii i Aragonii.
Ciekawe fakty
Guy de Maupassant w swojej powieści „Wędrujące życie” nazwał Kaplicę Palatyńską „najpiękniejszą perłą religijną, o jakiej ludzki umysł mógłby marzyć”.
Rosyjski architekt A.N. Pomerantsev otrzymał w 1887 r. Tytuł naukowca architektury za pełne studium kaplicy. Jego zasługami są dokładne rysunki, 172 ilustracje mozaiki kaplicy i album zawierający 181 obrazów słynnego sufitu.
Kaplica Palatynów jest obecnym kościołem w Palermo; codziennie odbywa się tu msza św.
Lokalizacja i godziny otwarcia
- Kaplica Palatynów znajduje się w pałacu Normana w Palermo (drugie piętro), wejście dla zwiedzających znajduje się od Piazza Independenza.
- Od poniedziałku do soboty jest otwarty dla zwiedzających od 8.30 do 17.00 (przerwa - od 12.00 do 14.00), w niedzielę - od 8.30 do 12.30.
- Cena biletu od piątku do poniedziałku w święta wynosi 8,5 euro, a dla obywateli Unii Europejskiej w wieku od 18 do 25 lat - 6,5 euro. Od wtorku do czwartku - odpowiednio 7 i 5 euro. Różnica wynika z faktu, że obecnie Parlament Sycylii siedzi w salach Pałacu Normańskiego, więc są one zamknięte dla gości. Dla osób powyżej 65 roku życia bilet kosztuje 5 euro za każdy dzień.
