Wezuwiusz to aktywny wulkan 15 km od Neapolu w regionie Kampania w południowych Włoszech, nad brzegiem Zatoki Neapolitańskiej. Wysokość wulkanu wynosi 1281 m, system górski to Apeniny.
Współrzędne geograficzne: (40 stopni 49 minut szerokości północnej, 14 stopni 25 minut długości wschodniej)
Jest to jedyny aktywny wulkan w Europie kontynentalnej. Istnieją dwie opcje pochodzenia nazwy wulkanu: pierwsza z festiwalu Oka to dym, druga z pra-indoeuropejskich pęcherzyków korzeniowych, co oznacza górę. Wezuwiusz jest uznawany za jeden z najbardziej niebezpiecznych wulkanów. W tej chwili istnieją dowody ponad osiemdziesięciu znaczących erupcji.
- Zalecane: wycieczka do Pompei i Wezuwiusza
Śmierć Pompejów
Największe wydarzyło się 24 sierpnia 79 r., W wyniku czego miasta Pompeje, Oplontis, Herkulanum zostały zniszczone.
Erupcję tę poprzedziło trzęsienie ziemi z 5 lutego 62, które uszkodziło prawie wszystkie budynki w różnym stopniu.
Erupcja, która zniszczyła Pompeje, trwała około jednego dnia, podczas którego miasto zostało pokryte multimetrową warstwą popiołu.
Pył wulkaniczny w tym dniu dotarł do Syrii i Egiptu. W czasie erupcji miasto zamieszkiwało około 20 000 mieszkańców, z których większość zdołała opuścić Pompeje przed katastrofą. 2000 osób zginęło na ulicach iw budynkach miasta, ale szczątki zmarłych znajdują się również poza Pompejami, więc nie można ustalić dokładnej liczby ofiar.
Wezuwiusz w twórczości artystów
Erupcja wulkanu zainspirowała wielu malarzy.
Na przykład w 1777 r. Francuski malarz krajobrazu Pierre Jacques Volard namalował obraz „Erupcja Wezuwiusza”, a już w 1833 r. Rosyjski artysta Karl Pavlovich Bryullov namalował swoje arcydzieło „Ostatni dzień Pompei” poświęcony katastrofie.
Aktywność sejsmiczna i struktura wulkanu
W 1944 r. Miała miejsce ostatnia erupcja Wezuwiusza.
Vesuvius jest częścią śródziemnomorskiego pasa mobilnego, który rozciąga się na ponad 15 000 km od Indonezji do Europy Zachodniej. To jedyna góra, która wznosi się ponad równiny Kampanii. Na wysokości 600 m zachodnie zbocze wulkanu jest obserwatorium wulkanologicznym, które zostało założone w 1842 roku. Współcześni badacze odkryli, że pod Vesuvius istnieje kilka komór magmowych. Ten, który jest bliżej powierzchni, znajduje się na głębokości 3 km, a głębszy - na głębokości 10-15 km. Skorupa kontynentalna pod wulkanem, zgodnie z badaniami geodezyjnymi i wierceniami, jest utworzona przez grubość dolomitów triasowych o grubości 7 km.
Wezuwiusz ma trzy zagnieżdżone szyszki, z których najstarszy zachował się tylko na wschodnich i północnych zboczach. Ten stożek nazywa się Monte Somma. Drugi stożek (bezpośrednio Góra Wezuwiusz) znajduje się wewnątrz Monte Somme. Na szczycie Wezuwiusza znajduje się krater, wewnątrz którego pojawia się trzeci tymczasowy stożek, znikający podczas silnych erupcji.
Główny stożek składa się z tufu wulkanicznego i wbudowanych warstw lawy. Proces wietrzenia zapewnia żyzność gleby na zboczach. U podnóża górskich sadów i winnic rozmieszczone są, a lasy sosnowe dorastają do 800 m.
Jak się tam dostać?
W 1880 r. Zbudowano kolejkę wahadłową, na której można było dostać się do Wezuwiusza. Kolejka linowa składała się z dwóch dużych samochodów, które były napędzane silnikiem parowym. Atrakcja zyskała ogromną popularność, stała się turystycznym symbolem regionu, na cześć kolejki linowej, którą skomponowała znana do dziś piosenka. Erupcja w 1944 r. Zniszczyła atrakcję.
W 1953 r. Na wschodnim zboczu Wezuwiusza zbudowano wyciąg krzesełkowy, który zyskał popularność wśród turystów. Jednak trzęsienie ziemi w 1980 roku uszkodziło go tak bardzo, że postanowili nie zajmować się odbudową. Dziś turyści mają do dyspozycji wyposażony szlak pieszy do odwiedzenia Wezuwiusza.
